یادته...

یادته مرواریدم توی این مدت که منتظر حضورت بودم میومدم نی نی وبلاگ و بقیه وبلاگارو میخوندم و میدیم بالاش نوشته این نی نی این قده تو دل مامانشه دلم غنج میرفت که میشه روزی توی وبلاگ نی نی منم نوشته بشه ...

خدایا شکرت که بازم نگاه مهربونت توی زندگیم بود

خدایا ازت ممنونم بابت همه نعمتهای خوب و بی نظیرت ...بابت همسر مهربون که با اومدن مرواریدم بیشتر هوامو داره ونمیذاره آب تودلم تکون بخوره... حالا هم که صدف وجودمو لایق دونستی که یه فرشته توش بذاری که منم مادر خطاب بشم و حس بیظیر مادرانه رو تجربه کنم. خدایا مثل همیشه هوامونو داشته باش و مراقب مرواریدم باش تا سالم و به موقع در آغوش بگیرمش .